Czym jest skonto i jak je rozliczać

Skonto to obniżenie ceny o określony procent. Sprawdź, kto i kiedy może je stosować.

Czym jest skonto

Skonto to pomniejszenie należności za usługi lub towary w przypadku gdy kontrahent ureguluje płatność jeszcze przed wyznaczonym terminem płatności. Jest to rozwiązanie korzystne dla obu stron transakcji. Kupujący otrzymuje ustalony rabat, natomiast sprzedający szybciej otrzymuje zapłatę, co pozytywnie wpływa na płynność finansową.

Skonto jest całkowicie dobrowolne. Kupujący może, ale nie musi z niego skorzystać. Zasady jego udzielenia muszą być ustalone pomiędzy stronami.

Skonto jest procentowym rabatem naliczanym od wartości sprzedaży za zapłatę należności jeszcze przed terminem wskazanym na fakturze. Zazwyczaj wartość skonta wynosi kilka procent. Wartość skonta może być zróżnicowana w zależności od terminu wpłaty środków przez kontrahenta.

Przykładowo jeśli zapłata nastąpi 30 dni przed terminem płatności, to wartość skonta może być ustalona na poziomie 3%, przy zapłacie w terminie do 14 dni przed ustalonym terminem wartość skonta może zmniejszyć się do 2%, a przy zapłacie 7 dni przed terminem płatności skonto może zmniejszyć się do 0,5%.

Dokładne procenty skonta zależą od ustaleń pomiędzy stronami umowy.

Skonto a faktoring – porównanie

Mechanizmem, który pozwala firmom szybciej otrzymać należności za wystawione faktury, jest faktoring. Jednak ma on swoją cenę. Przy faktoringu bankowym jest to stawka WIBOR powiększona o marżę faktora i prowizję operacyjną. Marża najczęściej mieści się w przedziale od 0,2 do 3% w skali miesiąca. Skonto może być atrakcyjną alternatywą dla faktoringu właśnie ze względu na jego koszty.

W przypadku skonta nie trzeba zawierać dodatkowej umowy, tak jak jest to w przypadku faktoringu. Jednak pewnym minusem skonta jest jego dobrowolność. Kontrahent może, ale nie musi skorzystać z możliwości wcześniejszej płatności w zamian za rabat. W wypadku faktoringu nie ma takiego problemu.

Wartość skonta oferowanego przez sprzedawcę można ustalić w ten sposób, żeby udzielany rabat był porównywalny lub mniejszy od kosztów faktoringu.

W ten sposób sprzedający może niższym kosztem poprawić swoją płynność finansową, a kupujący skorzystać z atrakcyjnego rabatu w zamian za wcześniejszą płatność.

Jak księgować skonto

Udzielenie skonta nie jest osobnym zdarzeniem gospodarczym od sprzedaży towaru czy usługi. Z tego względu powinno być wykazane w księgach rachunkowych w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym była wystawiona faktura dokumentująca sprzedaż towarów lub usług objętych skontem.

Warto pamiętać, że udzielone skonto po stronie sprzedawcy nie stanowi pozostałych kosztów operacyjnych. Analogicznie u kupującego, który skorzystał z procedury skonta, nie będzie stanowić ono pozostałych przychodów operacyjnych.

Jest tak dlatego, że w przypadku, gdy kontrahent skorzysta ze skonta, to sprzedawca ma obowiązek wystawić fakturę korygującą. I to właśnie ta faktura podlega księgowaniu. W zależności od rodzaju prowadzonej księgowości może to być księgowanie w KPiR lub w pełnych księgach rachunkowych.

Oprogramowanie online 360 Księgowość umożliwia księgowania skonta zarówno w jednoosobowych działalnościach gospodarczych, które prowadzą KPiR, jak i w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością oraz w innych podmiotach zobowiązanych do prowadzenia pełnej rachunkowości.

W przypadku pełnej księgowości podmiot, który skorzystał ze skonta ujmuje je na koncie księgowym rozrachunki z dostawcami. Jeśli zakup towarów lub usług był ewidencjonowany na koncie rozliczenie zakupu, to należy tam też wprowadzić wartość skonta.

Skonto a podatek VAT

Gdy kontrahent skorzysta z możliwości wcześniejszej zapłaty, powoduje to zmniejszenie wartości faktury o wysokość skonta. Co za tym idzie, zmniejsza się wartość brutto sprzedanych towarów lub usług. W przypadku sprzedaży, która jest opodatkowana podatkiem VAT, zmniejsza się też wartość VAT oraz kwota netto.

Zgodnie z przepisami obniżka ceny wynikająca ze skonta powoduje po stronie sprzedawcy obowiązek wystawienia faktury korygującej.

Z tego względu, że zmniejsza się wartość podatku VAT, to nabywca powinien potwierdzić otrzymanie takiej faktury. Jest to warunek konieczny, aby sprzedawca mógł pomniejszyć wartość podatku VAT, który trzeba odprowadzić od takiej sprzedaży do urzędu skarbowego.

Jeśli zarówno faktura pierwotna, jak i korygująca, zostały wystawione w tym samym okresie rozliczeniowym, to oba dokumenty będą ujęte w tej samej deklaracji VAT. Natomiast jeśli faktura korygująca zostanie wystawiona w innym okresie rozliczeniowym niż faktura pierwotna, to zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT taką fakturę należy rozliczyć w okresie rozliczeniowym odpowiadającym wystawieniu faktury korygującej.

Skonto a podatek dochodowy

Z uwagi na to, że skonto jest dobrowolne, to w momencie, gdy kupujący chce stosować skonto i ureguluje fakturę we wcześniejszym terminie, to u sprzedawcy pojawi się dochód niższy o wartość skonta.

Rozliczenie skonta pod kątem podatku dochodowego nie będzie przysparzać problemów, jeśli kontrahent ureguluje fakturę w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym została ona wystawiona. W tym wypadku wystawca faktury wykaże w takim okresie niższy dochód.

Może też zdarzyć się sytuacja, kiedy sprzedawca od razu uwzględni na fakturze skonto z tytułu zapłaty przed ustalonym terminem płatności.

Podstawą do zapłaty i zastosowania skonta może przykładowo być umowa między kontrahentami określająca warunki skonta. Będzie tak wtedy, kiedy wcześniejsza zapłata wystąpi jeszcze przed obowiązkowym terminem wystawienia faktury.

Przepisy nie regulują dokładnie momentu uznania skonta, a także nie wskazują momentu jego rozliczenia pod kątem podatku dochodowego.

Pomocą w tym wypadku jest termin wystawienia faktury korygującej, która dokumentuje udzielenie skonta. Taka faktura powinna być zaksięgowana w tym okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona. Będzie miało to przełożenie na wysokość dochodów przedsiębiorcy i związany z nim podatek dochodowy.

Czy do skonta trzeba wystawić fakturę

Przedsiębiorca, który wystawia fakturę z możliwością wcześniejszej zapłaty, powinien na takiej fakturze określić warunki pozwalające na skorzystanie ze skonta. Dzięki temu jego kontrahent będzie wiedzieć, kiedy warunki skonta zostały spełnione.

Taka faktura może zwierać następujące informacje:

• w jakim terminie zapłaty obowiązuje skonto,
• jakie jest procentowe zmniejszenie sumy należności,
• jaka jest kwota netto i brutto faktury po uwzględnieniu skonta.

Obowiązek podawania takich informacji wynika z art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Zgodnie z treścią tego przepisu wystawca faktury powinien umieścić na niej kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto.

Chociaż skonto na fakturze jest tylko zaproszeniem do skorzystania z rabatu za wcześniejszą płatność, to przedsiębiorca, który spełni warunki skonta powinien otrzymać fakturę korygującą. Będzie tak zawsze, gdy kontrahent ureguluje płatność we wcześniejszym terminie z zastosowaniem skonta.

W przepisach nie ma określonego terminu na wystawienie faktury korygującej. Jednak taką fakturę powinno wystawić się niezwłocznie po wystąpieniu zdarzenia, które stanowi podstawę do wystawienia korekty faktury.

W tym wypadku, jeśli kontrahent zastosuje skonto, to konieczna jest faktura korygująca wystawiona niezwłocznie przez sprzedawcę.

Artykuł przygotowany przez specjalistę Jakuba Chmieleckiego